یاتا : سیاست باید از انتقال انرژی حمایت کند

هنوز هیچ راه حل واحدی وجود ندارد که هوانوردی را قادر سازد تا به هدف خود یعنی کربن صفر تا سال ۲۰۵۰ دست یابد.
هواپیماهای الکتریکی در صورت یک پیشرفت فنی بزرگ ممکن است از اواسط دهه ۲۰۳۰ عملیاتی شوند که در این صورت هواپیماهای کوچک منطقه ای در مسیرهای کوتاه و محلی را پوشش خواهند داد. هیدروژن امیدوارکننده‌تر به نظر می‌رسد اما با چالش هایی همراه است که بعید به نظر می‌رسد به موقع حل شوند و تأثیر قابل‌توجهی بر نت زیرو یا همان کربن صفر داشته باشند.
بنابراین سوخت های پایدار(SAF) به عنوان یک میانبر تا هدف نهایی در نظر گرفته می شوند. ابزاری برای کمک به خطوط هوایی تا زمانی که راه حل های کربن زدایی دائمی تکمیل شوند.
سباستین میکوز، معاون محیط زیست یاتا می گوید: این بدان معناست که سوخت های پایدار باید کارهای مهمی انجام دهند.آنها راه حلی مناسب برای زیرساخت های موجود در صنعت هواپیمایی هستند.
البته مشکل اینجاست که در حال حاضر سوخت های پایدار تنها یک دهم درصد از کل مصرف سوخت را تشکیل می دهند. بنابراین، تولید باید به میزان قابل توجهی افزایش یابد و برای اینکه این اتفاق بیفتد و سایر تلاش‌های کاهش کربن محقق شوند، سیاست واحد ضروری است.
گفتنی است که اکنون مجموعه ای از طرح ها و دستورات در سطح ملی و منطقه ای روی میز قرار دارند. برای مثال طرح انتشار اتحادیه اروپا (EU ETS) با طرح کاهش انتشار ایکائو (CORSIA) مغایرت دارد و یا دستورات بکارگیری سوخت های پایدار تابع قوانین ثابتی نیست.
برای مثال فرانسه، نروژ و سوئد از جمله کشورهای هستند که استفاده ۲۰درصدی از سوختهای پایدار را برای همه پروازهای خروجی از فرودگاه های اتحادیه اروپا از سال ۲۰۳۵ پیشنهاد می کنند.
هیمانت میستری مدیر انتقال انرژی یاتا می گوید: قیمت‌گذاری مبهم، رقابت مخدوش و هزینه‌های باید مدیریت شوند. علاوه بر این ترکیب سوخت پایدار با سوخت معمولی در یک فرودگاه مشکلات خاص خود را دارد.بنابراین مشوق‌ها راه بهتری برای پیشرفت این سناریو است. باید مشوق ها و معافیت های مالیاتی برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان وجود داشته باشد.
وی به ایالات متحده به عنوان نمونه اشاره می کند. دولت ایالات متحده در حال اصرار برای مالیات زدایی سوخت های پایدار ساخته شده از ضایعات و روغن های گیاهی است. ایالات متحده برای کاهش ۲۰ درصدی انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۳۰ این مشوق ها را ضروری می داند.
معاون محیط زیست یاتا می‌گوید: هواپیمایی یک صنعت جهانی است. بنابراین ما به یک چارچوب جهانی برای جذب سوخت های پایدار نیاز داریم. مقررات ملی و منطقه ای باید مکمل این چارچوب جهانی باشد تا به پراکندگی و تداخل هزینه های قابل توجه برای خطوط هوایی نشود.