با وجود همه پیامدهای منفی همه‌گیری، تقاضا برای سفرهای هوایی همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد و روند نشان می‌دهد که سفر و گردشگری نسبت به سایر مخارج اختیاری اولویت دارند. به نظر می رسد سفر برای مردم بیش از هر زمان دیگری مهم شده است.
با توجه به اینکه خطوط هوایی برای رفع مشکلات زنجیره تامین و مقابله با چالش های دیگر تلاش می کنند، تحویل هواپیماهای جدید در چند سال آینده کاهش می یابد.
علاوه بر این، صنعت هوایی درگیر مدرنیزاسیون عمیق است. کووید تعادل در دیجیتالی شدن را تغییر داد و خطوط هوایی را به رقابت برای استقبال از فناوری های جدید برای حل مشکلاتی مانند کمبود پرسنل، عدم اطمینان در قیمت گذاری و افزایش تقاضا برای شخصی سازی محصول فرستاد. خطوط هوایی در حال دستخوش یک انقلاب آرام هستند و محصولات دیجیتال و فیزیکی خود را برای بهبود خدمات در زمین و هوا تغییر می دهند.
در حالی که خطوط هوایی از همه گیری جهانی ضربه خوردند، صنعت به طور کلی در حال ظهور بهتر و رقابتی تر است. این بدان معنا نیست که چالش وجود ندارد. خطوط هوایی به شدت بدهکار هستند، اما صنعت نشان داده که می‌تواند با این مشکلات مقابله کند.
زیرساخت فرودگاه
بخش فرودگاهی با چالش های مشابه خطوط هوایی مواجه است . با این حال، همه‌گیری هنوز به شدت بر صنعت فرودگاهی تاثیر می‌گذارد، زیرا بسیاری از فعالیت‌های ساخت‌وساز به حالت تعلیق در آمده یا لغو شدند. اگرچه خطوط هوایی می‌توانند سریع تر خود را تطبیق دهند ولی فرودگاه‌ها باید دیدگاه بلندمدت‌تری در مورد استراتژی توسعه داشته باشند، به‌ویژه وقتی صحبت از زیرساخت‌ها می‌شود.
داده های سالانه ترافیک فرودگاهی برای سال ۲۰۲۳ نشان دهنده اولین عملکرد عادی از سال ۲۰۱۹ است. با این حال، در حالی که نگاهی دقیق تر به ۲۰ فرودگاه برتر جهان، میانگین نرخ رشد مسافر در سال ۲۰۲۳ در مقایسه با سال ۲۰۲۲ را معادل ۳۸.۲ درصد نشان می دهد.
می‌توان امیدوار بود که یک چرخش رخ داده ، اما جهان با رویدادهایی مانند حمله روسیه به اوکراین، درگیری‌های جاری در غزه و تأثیرات منفی بر عرضه، تجارت و تورم فراتر از مرزهای ملی روبرو است. . همه اینها به رکود اقتصادی مداوم کمک کرده است.
در نتیجه، در حالی که تأثیر کامل همه‌گیری سال‌ها طول خواهد کشید، اما در کوتاه‌مدت کل صنعت، زیرساخت‌ها را از چهار طریق تغییر شکل داده است: تشدید تمرکز بر انعطاف‌پذیری عملیاتی، مقرون‌به‌صرفه بودن آن زیرساخت، استقرار فناوری‌های جدید و نیاز به پایداری.
اینها دلایل مهمی هستند چراکه سرمایه گذاری در فرودگاه های موجود و جدید نسبت به قبل از همه گیری تقریباً به نصف کاهش یافته است.
ضرورت حفاظت از محیط زیست، مسیر آینده توسعه فرودگاهی را تعیین می کند که به عنوان مهمترین چالش در تمام تلاش های استراتژیک است. مقامات محلی و ملی به طور فزاینده ای آمادگی دارند تا از حق وتوی خود بر طرح های توسعه استفاده کنند، در صورتی که این پیشنهادات با اهداف زیست محیطی گسترده تر همسو نباشد این گذار به سمت حاکمیت زیست‌محور، در اصل، شالوده‌ای را شکل می‌دهد که برنامه‌های فرودگاهی آینده بر روی آن گذاشته خواهد شد.
