نقش باتری ها در هواپیما

ارویل و ویلبر رایت از یک جرقه الکتریکی برای مشتعل کردن مخلوط سوخت در موتور خود استفاده کردند که باعث شد هواپیمای فلایر از زمین بلند شود و وارد کتاب‌های تاریخ گردد. از آن زمان تا کنون سیستم های الکتریکی که باتری ها جزء جدایی ناپذیر آن هستند ؛ نقش حیاتی در هواپیماها دارند.
باتری های هواپیما در طول تاریخ هوانوردی روندی تکاملی طی کرده اند ولی آخرین فناوری آن باتری های لیتیوم یونی است که در هواپیماهای جدید کاربرد دارد. کمپانی بوئینگ از این نسل از باتری ها در هواپیماهای جدید خود استفاده می کند .
برای نمونه هواپیمای بوئینگ ۷۸۷ دارای دو باتری قابل شارژ اولیه است؛ واحد برق اصلی و کمکی .
باتری اصلی سیستم های هواپیما را روشن و هواپیما را قبل از روشن شدن موتورها زنده می کند. هنگامی که موتورها راه اندازی می شوند، انرژی الکتریکی برای راه اندازی سیستم ها از ژنراتورها تامین می شود. همچنین برای پشتیبانی از عملیات زمینی مانند سوخت گیری و روشن کردن سیستم ترمز هنگام یدک کشی هواپیما استفاده می شود.
باتری اصلی همچنین برای سیستم های حیاتی در حین پرواز در صورت قطعی برق بسیار غیر محتمل، برق پشتیبان تامین می کند. باتری کمکی انرژی لازم برای راه اندازی APU را تامین می کند که به نوبه خود می تواند موتورهای هواپیما را روشن کند.
باتری های لیتیوم یونی عملکرد و شیمی مناسبی برای ارائه نیروی زیاد در مدت زمان کوتاه برای انجام یک کار پر انرژی مانند راه‌اندازی موتور جت دارند. این باتری ها قابلیت شارژ در مدت زمان نسبتاً کوتاهی دارند تا برای پشتیبانی حیاتی در طول پرواز در دسترس باشند.
هواپیماهایی مانند ۷۷۷، ۷۴۷ از باتری های نیکل کادمیوم استفاده می کردند که سنگین تر، بزرگتر و کم قدرت تر بودند.
باتری‌ها مانند سایر فناوری‌ها پیشرفت چشمگیری داشته‌اند و باتری‌های لیتیوم یونی با نیازهای منحصر به فرد هواپیماهای پیشرفته مطابقت دارند؛ از جمله آنها می توان به وزن ؛ حجم کمتر و بازدهی بیشتر اشاره کرد.
چالش جدید در صنعت هواپیمایی برقی کردن موتورهای هواپیما به دلیل انتشار کمتر کربن است. در این چالش باتری ها نقشی مهم تر از قبل ایفا می کنند چراکه باید سبک تر و نیرومند تر از گذشته ظاهر شوند .
هواپیماهای تجاری به سه دسته تقسیم می شوند: منطقه ای، باریک پیکر و پهن پیکر. هواپیماهای منطقه ای معمولاً مأموریت های کوتاه، حدود ۵۰۰ ناتیکال مایل را انجام می دهند، در حالی که هواپیماهای پهن پیکر مأموریت های بیش از ۲۰۰۰ ناتیکال مایل را پوشش می دهند. هواپیماهای باریک پیکر در بین این دو عدد یعنی تا ۱۰۰۰ ناتیکال مایل پرواز می کنند.
برای رسیدن به هواپیماهای برقی یا هیبریدی با این طبقه بندی جایگاه باتری ها بیش از پیش آشکار می گردد. دانشمندان هم اکنون به شیمی نسل نو برای باتری های هواپیما نیاز دارند چراکه بر اساس قوانین هوانوردی جاری این باتری ها باید علاوه بر توانایی تامین نیروی رانش در طول پرواز ؛ سی درصد از انرژی خود را برای شرایط اضطراری حفظ کنند .