هفتاد و هفتمین مجمع عمومی سالانه یاتا قطعنامه ای را برای صنعت حمل و نقل هوایی جهانی برای دستیابی به انتشار صفر کربن تا سال ۲۰۵۰ تصویب کرد. این تعهد همسو با توافق نامه پاریس در مورد گرم شدن کره زمین است.
ویلی والش ، مدیر کل یاتا می گوید: خطوط هوایی جهان تصمیم مهمی برای اطمینان از پایداری پروازها گرفته اند. برقراری مجدد پروازها پس از کوید۱۹ در مسیری روشن به سمت کربن صفر خواهد بود. این امر آزادی نسل های آینده را برای کشف ، یادگیری ، تجارت ، ایجاد بازارها ، قدردانی از فرهنگ ها و ارتباط با مردم در سراسر جهان تضمین می کند.
شکی نیست که دستیابی به انتشار صفر یک چالش بزرگ برای صنعت هوانوردی خواهد بود. صنعت حمل و نقل هوایی باید به تدریج میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را کاهش دهد در حالی که تقاضای روزافزون جهانی برای پرواز را برآورده می کند. انتظار می رود در سال ۲۰۵۰ ده میلیارد نفر متقاضی سفر هوایی باشند . باید در آن سال حداقل ۱.۸ گیگاتون کربن کاهش یابد. علاوه بر این ، تعهد صفر خالص به این معنی است که در مجموع ۲۱.۲ گیگاتن کربن تا سال ۲۰۵۰ کاهش یابد.
یاتا به این نکته توجه دارد که مسیر تثبیت تا کاهش انتشار کربن نیاز به تلاش جمعی دارد و از همه ذی نفعان صنعت ، از جمله دولتها خواسته است که هریک به طور جداگانه مسئولیت رسیدگی به تأثیرات زیست محیطی ، محصولات و فعالیتهای خود را بر عهده بگیرند ؛ با هم همکاری کنند و در نهایت وابستگی هوانوردی به سوخت های فسیلی را قطع کنند.
دستیابی به ارتباطات پایدار جهانی تنها از طریق خطوط هوایی انجام نخواهد شد. همه بخشهای صنعت باید با هم در چارچوب سیاست حمایتی دولتها همکاری کنند تا تغییرات گسترده مورد نیاز از جمله انتقال انرژی به انجام برسد.
استراتژی ارائه شده توسط یاتا این است که تا حد ممکن از راه حل های مبتنی بر دی اکسید کربن بکاهد و در مقابل فناوری هواپیماهای جدید ، زیرساخت های کارآمدتر و توسعه منابع انرژی جدید با انتشار کربن صفر مانند برق و هیدروژن را توسعه دهد.
در این برنامه صنعت باید در سال ۲۰۵۰ معادل ۱.۸ گیگاتن کربن را کاهش دهد. سناریوی بالقوه این است که ۶۵ درصد این عدد از طریق سوخت های هوایی پایدار کاهش یابد. ما انتظار داریم که فناوری پیشرانه های جدید ۱۳ درصد دیگر را جبران کند و کارایی سیستم ها ۳ درصد دیگر را پشتیبانی کند.
این قطعنامه از همه ذینفعان صنعت می خواهد که با اقدامات ملموس و زمان بندی های مشخص از جمله:
شرکتهای تولید کننده سوخت ، سوختهای هوایی پایدار (SAF) با مقیاس بزرگ و مقرون به صرفه را به بازار آورند.
دولت ها و ارائه دهندگان خدمات ناوبری هوایی (ANSP) ناکارآمدی های مدیریت ترافیک هوایی و زیرساخت های فضای هوایی را برطرف می کنند.
تولیدکنندگان هواپیما و موتورها در زمینه فن آوری هواپیما و پیشرانه بسیار کارآمدتر تولید می کنند.
اپراتورهای فرودگاه زیرساخت های مورد نیاز برای تأمین SAF را به نحوی مقرون به صرفه فراهم کنند.
این قطعنامه از دولتها می خواهد که از برنامه ایکائو پشتیبانی کنند و از اقدامات منطقه ای ، ملی یا محلی اجتناب کنند.
ویلی والش مدیر کل یاتا می گوید : دولتها باید برای دستیابی به کربن صفر تا سال ۲۰۵۰ شرکای فعالی باشند و مانند سایر انتقال های موفق انرژی ، سیاست های دولتها مسیر را تعیین و راه موفقیت را باز می کند. محدود کردن پروازها با مالیات های معکوس و تنبیهی ، سرمایه گذاری را متوقف و پرواز را به افراد ثروتمند محدود می کند.
یاتا در سناریوی اصلی ۲۰۵۰ ، به ویژه در مورد تولید و عرضه SAF ، چندین نقطه عطف در سفر تا کربن صفر تعیین کرده است:
۲۰۲۵: انتظار می رود با حمایت مناسب دولتها ، میزان تولید SAF به ۷.۹ میلیارد لیتر برسد (۲ درصد از کل سوخت مورد نیاز)
۲۰۳۰: تولیدSAF به ۲۳میلیارد لیتر (۵.۲ درصد از کل سوخت مورد نیاز) برسد. ANSP ها به طور کامل اجرا شوند .
۲۰۳۵: تولید SAF به ۹۱میلیارد لیتر (۱۷ درصد از کل سوخت مورد نیاز) برسد. هواپیماهای برقی و یا هیدروژنی برای بازار منطقه ای (۵۰ تا ۱۰۰ صندلی ، پروازهای ۳۰ تا ۹۰ دقیقه) در دسترس باشند .
۲۰۴۰: تولید SAF به ۲۲۹ میلیارد لیتر (۳۹ درصد از کل سوخت مورد نیاز) برسد. هواپیماهای هیدروژنی برای بازارهای بردکوتاه (۱۰۰-۱۵۰ صندلی ، پروازهای ۴۵-۱۲۰ دقیقه) در دسترس باشند.
۲۰۴۵: تولید SAF به ۳۴۶ میلیارد لیتر (۵۴ درصد از کل سوخت مورد نیاز) برسد.
۲۰۵۰: تولید SAF به ۴۴۹ میلیارد لیتر (۶۵ درصد از کل سوخت مورد نیاز) برسد.
