خلبانان در شرایط اضطراری چکار می کنند؟

مواجهه با موارد اضطراری حین پرواز از جمله مهارت هایی است که خلبانان آموزش می بینند. فرود اضطراری به دلیل کمبود سوخت، نقص فنی موتورها ، طوفان ، برخورد با پرندگان و فوریت های پزشکی حین پرواز از جمله آنها است.
خلبانان تحت آموزش و آماده سازی گسترده قرار می گیرند تا مطمئن شوند که پاسخگوی موارد اضطراری در طول پرواز هستند. تحقیقات کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده ثابت کرد که در بین ۱.۵ میلیارد مسافر، ۱۱ مورد اورژانس پزشکی در حین پرواز برای ۱۸ نفر رخ داده است.
خلبانان قبل از پر کردن برنامه پرواز به جزئیات مربوط به گزارش آب و هوای هر سفر، ماهیت پرواز و غیره در راستای دستورالعمل های سازمان هواپیمایی کشوری نیاز دارند.
آشنایی با قابلیت های پروازی هواپیما و استفاده مداوم از شبیه ساز برای آموزش و بازآموزی تاثیر قابل توجهی بر مهارت خلبانان دارد.
پروتکل ارتباطی برای رسیدگی به شرایط اضطراری در پرواز
یکی دیگر از جنبه های مهم به غیر از آموزش شبیه ساز در طول پرواز، ارتباط پیوسته با مرکز مراقبت پرواز است. خلبان باید دائما با مراقبت پرواز در تماس نزدیک باشد. ارتباطات رادیویی یک ضرورت هوانوردی برای حفظ ایمنی در سیستم مراقبت پرواز است.
با این حال، ارتباط موثر بین خلبانان و کنترل کنندگان بر درک، اختصار و وضوح متکی است. خلبانان باید روش های استفاده از علائم تماس را بدانند زیرا مرکز کنترل به درخواست های مختصر برای مدیریت موثر ترافیک هوایی نیاز دارد.
برای جلوگیری از پارازیت فرکانس‌ها، خلبان‌ها باید ارتباط واضح داشته باشند. پیام ها باید با دقت و ارتباطات باید مختصر و واضح باشد.
در صورت تداخل فرکانس ، خلبانان باید از گزینه دیگری برای تماس مجدد بامراقبت پرواز استفاده کنند. خلبانان باید شناسه هواپیما و مکان خود را بدانند و دستورالعمل های مراقبت پرواز را با پیروی از ارتباطات حرفه ای برای ایمنی مناسب خطوط هوایی درک کنند.
رویه اضطراری کلیدی در پرواز
رویه‌های اضطراری کلیدی در حین پرواز تضمین می‌کند که خلبانان به مسائل مهم به سرعت و درست پاسخ می‌دهند. در زیر اجزای اصلی آورده شده است:
اقدامات فوری: این اقدامات باید سریع و بدون مراجعه به چک لیست انجام شود، در مواقع اضطراری حیاتی مانند آتش سوزی یا خرابی موتور این امر بسیار مفید است.
روش های عیب یابی: این اقدامات برای تشخیص مسائل کمتر فوری، مانند خرابی الکتریکی یا مشکلات سوخت، برای حل خرابی ها به کار می آید.
پروتکل های فرود اضطراری: در هر سناریوی برنامه ریزی شده یا برنامه ریزی نشده، خلبانان از روش های خاصی برای فرود ایمن پیروی می کنند، از جمله آماده سازی مسافران و به حداقل رساندن آسیب هواپیما.
واکنش فوریت های پزشکی: رویه های رسیدگی به فوریت های پزشکی داخل هواپیما شامل تثبیت وضعیت و هماهنگی با کنترل ترافیک هوایی و پشتیبانی پزشکی زمینی است.
رویه های مرتبط با آب و هوا: این دستورالعمل ها به خلبانان کمک می کند تا در آب و هوای نامساعد مانند صاعقه، تلاطم یا یخبندان حرکت کنند تا ایمنی هواپیما و رفاه مسافران تضمین شود.
فناوری مدرن، مانند کیف های الکترونیکی پرواز، امکان دسترسی فوری به چک لیست های اضطراری به روز شده را فراهم می کند و آمادگی را افزایش می دهد. آموزش های گسترده، از جمله شبیه سازی، تضمین می کند که خلبانان می توانند به طور موثر شرایط اضطراری را مدیریت کنند و استانداردهای ایمنی هوانوردی را تقویت کنند. این پروتکل‌ها برای حفظ ایمنی در شرایط پیش‌بینی‌نشده، همسو با بهترین شیوه‌های صنعت از نهادهای نظارتی مانند ایکائو، حیاتی هستند.