تفاوت کمربندهای ایمنی خلبانان ، خدمه پرواز و مسافران

مسافران، مهمانداران و خلبانان یک پرواز کمربندهای ایمنی متفاوتی دارند. سازندگان هواپیما برای هر گروه یاد شده الزامات متفاوتی در نظر می گیرند.
کمربند ایمنی مسافران
کمربندهای ایمنی مسافران به گونه ای طراحی شده تا در برابر فشارهای احتمالی به فرد مقاومت کند. قوانین قبل از سال ۲۰۰۹ کمربند ایمنی مسافران را برای تحمل بار ساکن ۹ کیلوگرم مجاز می دانست ولی پس از سال ۲۰۰۹ این عدد به ۱۶ کیلوگرم ارتقا یافت.
در برخی از هواپیماهای جدید نیز کیسه هوا در کمربند ایمنی نصب شده است. این ویژگی به ویژه در کلاس تجاری یا فرست کلاس بیشتر است. سازمان هواپیمایی کشوری ایالات متحده به منظور کاهش آسیب سر ، کیسه هوا را نیز انتخاب جایگزین کمربندهای شانه ای دانسته است. کمربندهای ایمنی پس از آزمایش، تأییدیه سازمان های هواپیمایی کشوری را اخذ می کنند.
کمربند ایمنی مهمانداران
مقررات مربوط به مهمانداران هواپیما با مقررات مربوط به مسافران کاملاً متفاوت است. مهمانداران هواپیما به جای داشتن کمربند ایمنی به دور کمر، ملزم به داشتن کمربند ایمنی چهار نقطه ای هستند. این کمربندها در مواقع اضطراری باید با زدن یک دکمه باز شوند و به مهمانداران اجازه دهند صندلی خود را ترک کرده و وظایف خود مانند تخلیه مسافران را انجام دهند.
کمربند ایمنی مهمانداران نه تنها از خدمه کابین محافظت می کند، بلکه ایمنی مسافران را نیز تضمین می کند، زیرا برخی از مهمانداران ممکن است روبروی مسافران بنشینند و کمربند ایمنی از برخورد خدمه هواپیما به صندلی مسافران در صورت بروز حادثه جلوگیری می کند .
کمربند ایمنی خلبانان
کمربندهای ایمنی خلبانی کمی پیچیده ترین هستند زیرا باید دارای مهارهای پنج نقطه ای باشند. خلبانان علاوه بر چهار نقطه ای که با خدمه پرواز مشترک هستند (شانه چپ، شانه راست، کمر چپ، کمر راست)، یک بند دیگر دارند که از بین پاهایشان به چهار نقطه قبلی وصل می شود. این بند اضافه برای جلوگیری از لغزش نیم تنه خلبان به جلو است.
البته اتصال هر پنج نقطه مهار همیشه مورد نیاز نیست. معمولا در برخاستن و فرود، خلبانان موظفند کل کمربند را ببندند ولی در پرواز کروز،یک کمربند ساده دو نقطه ای کافی است.